Muhatap, her dakika bulunmayan, bulunduğunda da ziyan edilmeyecek kadar kıymetli bir şey, bana göre. "Söz"ün muhatabı, özlemin muhatabı var; bir de, muhatap olmaya talip olan var. Aramadan gelen, gönüllü, istekli muhatap bir başka kıymetli, ve anlıyorum ki o zaman, ben de onun için kıymetliyim. Bende talip olduğu her ne ise, ona bunu layıkıyla vermeliyim. Bu sebepten, davete icabet ve sohbete iştirak etmek, rica edileni ciddiye almak önemsediğim şeylerdir.
Fakat işler, nasıl derler, "çift yönlü" değildir. Yani, muhatap tarafında, çoklukla öyle değildir.
Muhatap, şahsından bağımsız olarak, muhatap kimliğiyle, sorulmadan söylenene, çağrılmadan gelene, özletmeden arayana kıymet vermez. Muhataplığı zayıflar o zaman, muhatap olmayıverir. Hem çok kıymetli, hem kıymet vermeye gelmez bir "olgu"dur. Muhatabın isteğini yerine getirmekle beraber, istemesini de beklemek lazım gelir herhalde. İstemeyi beklemek için de, sabırlı olmak lazım gelir. Kendisine kıymet vermek ve bunu hissettirmemek, muhatabın talebini canlı tutmakta esastır.
Yoksa gözünde ucuz adam olur çıkarsın.
skip to main |
skip to sidebar
deneme, bir tür nesir olan deneme değil. bildiğin deniyorum blog hadisesini. hala deniyorum. deneme.. bir.. ki.. deneme..
deneme, bir tür nesir olan deneme değil. bildiğin deniyorum blog hadisesini. hala deniyorum. deneme.. bir.. ki.. deneme..
Past Posts
- Ağustos 2011 (1)
- Nisan 2010 (1)
- Mart 2010 (1)
- Kasım 2009 (1)
- Temmuz 2009 (1)
- Mayıs 2009 (1)
- Nisan 2009 (1)
- Mart 2009 (1)
- Aralık 2008 (1)
- Kasım 2008 (1)
- Ekim 2008 (1)
- Eylül 2008 (1)
- Ağustos 2008 (2)
- Temmuz 2008 (2)
- Nisan 2008 (2)
- Mart 2008 (4)
- Şubat 2008 (6)
- Ocak 2008 (5)
- Aralık 2007 (4)
- Kasım 2007 (3)
- Ekim 2007 (4)
- Eylül 2007 (4)
- Ağustos 2007 (4)
- Temmuz 2007 (2)
- Nisan 2007 (2)
- Mart 2007 (5)
- Şubat 2007 (3)
- Ocak 2007 (4)
- Aralık 2006 (1)
- Kasım 2006 (2)
- Ekim 2006 (8)
- Eylül 2006 (2)
- Ağustos 2006 (1)
- Temmuz 2006 (1)
- Mayıs 2006 (4)
- Nisan 2006 (2)
- Mart 2006 (4)
- Şubat 2006 (2)
- Ocak 2006 (1)
- Aralık 2005 (5)
- Kasım 2005 (4)
- Ekim 2005 (6)
6 yorum:
sabır da, ne için sabır arkadaşım?
muhataba ihtiyaç duyuyorsan zaten zayıflık değil midir bu?
zayıfsan neden saklamak gerek?
karşısında zayıflığımı saklamak zorunda hissettiğim kişiyi niye muhatap alayım ki?
teoride doğru, pratikte artis.
(bana -sadece- karşısında zayıflığını saklamak zorunda hissetmediğiniz kişileri muhatap aldığınızı mı söylüyorsunuz?)
başka nası olacağıdı?
satranç oyna o zaman her muhatabınla kendini sıka sıka. "ben şöyle hamle yaparsam o da böyle yapar, ama öbür türlü de yapabilir.." vs diye hesap yap içerde. istemesini bekleyelim, peki. ya beklemekten sıkılırsak, ya biz beklediğimizde o gelmezse, ya o geldiğinde biz olmazsak? taştan yapılmadık ya.
teoride entel, pratikte dantel..
taştan yapılmadık ya, keşke taştan yapılmış olsaydık. o zaman o kadar acımazdı.
teoride ve pratikte tribal.
teorisini, pratiğini bilemem ben. ama bize statik dersinde anlatılanlardan yola çıkarak şöyle bir tablo çıkartabilirim:
bir yükü dengeleyecek karşılıklı (ve yüke ters yönde) iki kuvvet bulunur, sonra bunlardan biri taşımaktan vazgeçer, üstüne bir de ağırlık yapmaya başlar. e diğeri hala "ben bu yükü taşırım, üstüne bir de karşıdakinin uyguladığı ilave kuvveti de taşırım" derse saçmalamış olur, donkişotluk yapmış olur.
hayır karşıdaki yorulmuş olsa, taşıyamasa anlarım. sabır, anlayış, bekleme vs. bunlar hoş, erdemli, romantik şeyler tabii. ama beni mütemadiyen yoruyorsa, yorulduğumda kaçıp gidiyorsa muhatap, yerim ben o erdemi, romantizmi...
insan ruhu işte, statiğini sevdiğimin malzemesi gibi her dakika stabil durabilse hiçbir şey bu kadar belirsiz olmaz, bütün kitaplar da yazdıklarından emin olurdu.
biz biliyoz da mı oynuyoz sanki?
Yorum Gönder